گاهی اوقات;

مجبوریم بپذیریم که

برخی از آدم ها

فقط می توانند در قلبمان بمانند

نه در زندگیمان...

گاهی به گذشته خیره می شویم و خاطرات را مرور می کنیم ...
می فهمیم خیلی چیزها را جا گذاشته ایم !
مهربانی را ... !
عشق را ... !
لبخند را ... !
شادی های بی دلیل را ... !
و یا حتی کسی را ... !
خسته، دلگیر، غمگین و پریشان از چیزهایی که دیگر نیست و هستیم ...
امـــا
هنوز هم خوب می دانیم،
خوب می دانیم
آخرش روزی می رسد که به این دلتنگی ها پایان دهد ...
روزی که دوباره عشق و شادی را به همراه دارد ...

همســـرم،
این بانــوی جــوان،
اهل آذربایجــــان است.
به قندان می گوید "گـندان"
و به غروب می گوید "گـروب"
من، لهجـــــه ی آذری اش را دوســـت دارم.
یک روز، اگر یاد بگیرد به قنــدان بگویـــد "قنــدان"
دیگـــر "بانـــوی آذری من" نیست.

یک عاشقانه آرام | نادر ابراهیمی |

هنگامی که دل کسی را میشکنی

صدای شکستنش را به خاطر بسپار

تا هنگامی که دلت را میشکنند 

رو به اسمان فریاد نزنی  خدایا!!! به کدامین گناه؟؟؟

دلم به حال پسری سوخت که وقتی گفتم

کفش هایم را خوب واکس بزن

گفت خیالت راحت مثل سرنوشتم برایت سیاه میکنم